Archieven juli 2018

3-7-2018
Vandaag een rust/reisdag. De prachtige tocht door het ruige IJslandse landschap zit erop. We zijn moe maar zeer voldaan van alle prachtige indrukken en emoties die we hebben opgedaan. Het is mooi droog weer op de camping en bij de camping tafel ontbijten we.  Rick, Emmy en Ingrid hadden gister boodschappen gedaan en brood met beleg mee genomen. Dat is heerlijk genieten en het brood was snel op. Daarna tenten inpakken en de traditionele groepsfoto maken. De groene shirts kleurden goed bij de waterval van Skógar. De busreis naar Reykjavik verliep vlot en daar kwamen we Jim, Gwen en Jan weer tegen. Zij vertelde ons hun belevenissen van de afgelopen dagen. Hun reis per 4-wheel drive door de zwarte woestijn en gesprekken met de locals. De renten werden weer opgezet op het grote veld. Daar stond ook een geel Vaude dorp met 25 dezelfde tentjes, leuk om te zien. Bij de maaltijd werd volop bij gepraat over de afgelopen week. Mogen de laatste dag die vrij te besteden is voor een ieder. We gaan whale watchen, de Geysir bezoeken en de stad in.

Porsmork naar Skógar

Vandaag staat de laatste etappe op het programma een wandeling van ongeveer 24 km. We vertrekken om 8 uur vanaf de liefelijk gelegen camping te Porsmork. Maar niet nadat er eerst lang zal die leven is gezongen voor Joost die jarig is. Het eerste stuk gaat over de uitgesleten gletsjer uitloper naar een brug over de rivier. Daar komen we aan op camping Basar waar de klim naar het eerste plateau begint. We moeten vandaag een ruime 600 meter omhoog. Via smalle kronkelige paden in het begin nog gelegen tussen de berken bomen klimmen ee omhoog. Wat een prachtige uitzichten hebben we als we hoger komen richting het pad achter ons maar ook naar de bergtop en gletsjer voor ons. Het is een forse klim naar het eerste plateau wat een grote stenen vlakte is. Daar achter licht de echte top van de berg Fimvorduhals. Wederom klimmen we omhoog over smalle paden, sommige stukken beveiligd door een ketting die vast gemaakt is in de rotswand.  De top is verstopt in een dikke laag mist en bedekt met sneeuw en ijs. We vervolgen de route over een sneeuw vlakte en volgen de gele markeringspalen. Ook het kompas is nodig om goed en veilig te navigeren. We gaan in zuidelijke richting en na twee km komen we bij de berghut uit waar het heerlijk warm binnen is en we onze natte kleding uit kunnen doen en genieten van een warme adventure food maaltijd, aangevuld met een cola en mars. Na de pauze blijkt dat een van de deelnemers vertrokken is op de verkeerde schoenen. Na een km in de achtervolging kon hij terug gestuurd worden om te wisselen.  We beginnen aan de lange afdaling naar Skógar. Eerst op de kale rotsachtige hoogvlakte maar heel geleidelijk wordt het landschap steeds groener. We lopen langs de route met 25 watervallen, wat een prachtig natuur geweld.  Vele malen stoppen we om foto s en film te maken. Omstreeks 19 uur komen we aan in Skógar bij de skogafoss waterval. Enorm en prachtig om te zien.  Langs een lange stalen trap gaan we naar beneden naar de camping. Maar geen groepslid te zien. Die blijken allen in het burger restaurant te zitten aan een jawel potje bier. Dus maar ff aangesloten voor een heerlijke hamburger met een biertje.  Daarna nog ff de tent opzetten en slapen. De tocht zit erop.

Op 1-07 stond de beklimming van de aguille du tour (3540m) op het programma. Na een slaapruimte te hebben gedeeld met 9 anderen vertrekken we om 05.30 uur, enigzins vermoeid, vanaf de Premier Albert hut. Het eerste uur is hiken door de sneeuw met de stijgijzers aan en gezekerd door een touw. De temperatuur is aangenaam, het zonnetje schijnt en we kunnen lekker doorlopen. De vermoeidheid maakt al snel plaats voor prachtige vergezichten en goede sneeuwcondities. Vervolgens een steile klim naar een hoge passage. Met het hart in de keel komen we boven en genieten van een weergaloos uitzicht over de gletsjer. Aan de linkerzijde de imponerende, scherpe, top van de aguille du tour. Na 45 minuten hiken over de gletsjer staan we aan de voet van de rotsachtige Aguille. De gids kiest voor de moeilijke route wat betekend dat we zonder stijgijzers gaan freeclimben. De route is uitdagend, steil en met beangstigende afgronden maar we bereiken voldaan de top! Onze gids neemt eerst even de tijd om een belletje te plegen op wat de meest unieke werkplek ter wereld moet zijn. We maken nog wat foto’s en dalen vervolgens af naar de gletsjer. Daar begint onze lange wandeling naar de hut “Trient” die net over de grens in Zwitserland ligt. De rest van de middag en avond verblijven we in de hut om te wennen aan de hoogte.