Categorie Uncategorized

21 juni 2018

Dag 2 Corsica:
Na een heerlijk verblijf in een zeer nostalgisch hotel en een rijk ontbijt konden we beginnen aan onze eerste dag. Gelukkig was de bagage uit Marseille ook op tijd gearriveerd. Deze eerste dag was ons “verkocht” als inloop dag. Het tempo zat er aan het begin goed in. De zon deed ook aardig zn best, dus de temperatuur was prima.
Langs de route troffen we op een gegeven ogenblik een rustig stuk ik de beek aan, waar gezwommen werd door een andere groep lopers. Paul en Piet hebben er ook gezwommen en een aantal anderen hebben de voeten even gekoeld. Erik, Simone en Swijs waren meteen doorgegaan naar het hutje waar chacuterie en andere versnaperingen te koop waren. Het duurde even voordat de groep weer compleet was. We hebben daar met zn allen genoten van de lunch die we bij aankomst op het vliegveld hadden meegekregen van onze “gidsen” die we na het vliegveld nooit weer hebben gezien. Na deze break begon het  “echte” werk. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen over rotsen en stenen. Maar liefst 1400 meter hebben  we geklommen.Wat een inloop tocht zeg. Het was best wel afzien en een enkeling van ons had het erg zwaar. Wat is het dan een heerlijk moment om alle tentjes en de berghut Refuge de Petra Piana te zien waar dan na een dag klimmen genoten kan worden van een koel biertje of iets anders. Heerlijk  gegeten en nu lekker slapen en afwachten wat de dag van morgen brengt…..

gr. Swijs.

Corsica dag 1

19 juni 2018

Na een lichte vertraging bij vertrek op Schiphol, kwamen wij vlot aan in Parijs. De aansluitende vlucht naar Ajacio ging volgens planning, alleen bij aankomst stond ons een verrassing te wachten. Bij het aanzetten van de telefoons kwamen de nodige berichten en mailtjes binnen. Het bleek dat onze rugzakken niet meegekomen waren vanuit Parijs. Kort daarna kwam de mail dat de bagage terecht was en het zo spoedig mogelijk zou worden na gezonden. Rob heeft bij de balie van Air France voor ons allen een rapport laten opmaken. Dus maar zonder bagage door het bestelde busje naar het hotel gebracht. Onderweg even bij de lokale buurtsuper gestopt voor een tandenborstel en tandpasta.
Net gehoord dat de rugzakken nu in Marseille liggen en vanavond om 23.45 uur in Ajaccio. Dus pas morgenochtend hier. Afwachten hoe laat. Ze gaan Rob bellen als ze onderweg zijn naar het hotel.

Limburg weekend 26 & 27 mei 2018

De trainingen hebben een enigszins verplicht karakter”, schreef Hans Robijn op de website van Hiking and Adventures. Onder de memorabele zaken gedurende de training van de Corsica-, IJsland- en Fjällräven-groep van afgelopen weekend door het Limburgse Krijtland mogen toch zeker de overvloedige zonneschijn worden genoemd, de verkoelende witte wijn en het frisse bier in of rond het zwembad van
de Geulhemer Meulen. En niet te vergeten het rustieke kamperen rond dat zelfde zwembad, het eenvoudige doch voedzame diner en het voortreffelijke ontbijt waaraan de deelnemers slechts hoefden aan te schuiven. Het leven van een wandelaar kan beroerder zou je zeggen.
Vanwaar dan toch die aansporing van Hans? Nou, ook dát is een memorabel verhaal, een verhaal waar wij – alle deelnemers van dit weekend – trots op zijn.

Dat er zaterdagochtend vele deelnemers reeds vroeg, zeer vroeg moesten opstaan is bijzaak maar de snel stijgende buitentemperatuur bij het naderen van de startplaats in Gulpen zou een voorteken zijn van wat ons te wachten stond. En dat H&A-deelnemers verstandige mensen zijn bleek wel uit het feit dat alle normaliter meelopende honden ditmaal thuis waren gelaten. Of bij kennismaking met de eerste meters buiten de parasols van Rocca, ons startpunt, alsnog de vrijheid werd gegund dit tropische weekend op koelere plaatsen door te brengen. Zodoende was het aan Goofy the ServiceDog de eer hoog te houden.

Bij een temperatuur van tegen de dertig graden en een hoge luchtvochtigheid beklommen we de Limburgse heuvels, doorkruisten we de akkers en liepen we zwetend en drinkend, véél drinkend door de bossen. Het liet de organisatoren ogenschijnllijk koud en ze loodsten ons koelbloedig langs schaduwrijke plekken, lieten ons regelmatig rust houden en wisten precies op de juiste momenten en plekken lunches te organiseren. Het drukke telefoonverkeer tussen de verschillende organisatieleden (“maar welk parkeerterreintje bedoel je dan precies?”) en het weer door de hitte terug lopen naar dat ándere parkeerterreintje, ach dat zullen we hier niet memoreren. Maar weer wél de vele ontzagvolle blikken van het Valkenburgse terraspubliek die de Stoere Kolonne der Groene Shirtdragers in ontvangst mochten nemen. Of waren het meewarige, misschien zelfs verontrustte blikken? We zullen het nooit weten.

Hoe het voelt om onder de teisterende Limburgse temperaturen en vochtigheidspercentages koelbloedig voort te kunnen kuieren liet Hans ons uitendelijk ook even zelf ervaren: een korte wandeling bij kaarslicht door de mergelgroeve van Geulhem. Een vreemde gewaarwording om zwetend en puffend de meegebrachte fleece uit de
zware bepakking te vissen en aan te trekken maar het nut daarvan werd na luttele meters duidelijk: in de groeve heerste een constante temperatuur van 14 graden! Een dergelijk genot kan slechts door weinig zaken worden geevenaard. En juist daarop werden we vervolgens bij de Geulhemer Meulen in overvloed getrakteerd. Hulde voor de
organisatie! Een organisatie overigens die zich opnieuw van een zeer flexibele kant heeft laten zien getuige de omruilactie van de hardshell jassen.

De tocht van de zondag was zo mogelijk nog zwaarder, nog warmer en nog vochtiger dan die van de dag daarvoor. Aan het vele drinken zal dat niet gelegen hebben al zal de waard van de Meeulen tevreden zijn geweest met de omzet. En juist toen alle veldflessen leeg waren was
daar weer een uitspanning en een lunch die de vorige overtrof. Prima hamburgers!

En alsof de organisatie van H&A er achter zat werden we wéér getrakteerd op iets zeer verkwikkends: Een Regenbui. Onze nieuwe jassen hebben echter niets kunnen doen tegen de ondergelopen kelders, noch tegen de modderstromen in de omgeving.
Na de anderhalf uur van de door Hans beloofde 20 minuten begonnen we aan de afdaling naar Gulpen. We streken weer neer naast onze auto’s maar niet na een “Uitluisteren!”-toespraak van Hans en een luid applaus voor onzelf.

En Goofy? Die liep energiek kwispelend om Brani heen alsof hij zeggen
wilde: “Wanneer gaan we nou naar Zweden, baas?”….

Gr. Peter en Tom

Dag 7 24 mei 2018

Na een herstellende nachtrust na de Ben Nevis bedwinging gingen we met onze bus richting Glen Coe. Allereerst om een eerbetoon, doormiddel van een bezoek aan het monument, tonen aan de MacDonalds Glen welke in de 17e eeuw op brute wijze werden afgeslacht door de Engelsen. Gelukkig bleef een klein deel van deze Glen dit bespaard omdat deze waren gevlucht naar de The Lost Valley. Zie hier onze hike voor deze dag, het opsporen en betreden van The Lost Valley. Het weer deed Zuid Europees aan waarbij de bergen nog meer de mooiste kanten toonden. Het pad is in het begin avontuurlijk met wat klimpartijen en leuke uitdagingen welke de avontuurlijke hiker zal aanspreken. Je kon merken dat de groep naar de verschillende hikes meer souplesse en ritme had ontwikkeld. De beloning was de aankomst in de Valley welke echt adembenemend mooi is. De groepsleden ondernamen allerlei spontane initiatieven van luieren in het gras tot aan het beklimmen van wat rotspartijen. Na heerlijk te hebben verpoosd gingen we door de dezelfde route terug naar de parkeerplaats. Aldaar werden we opgewacht door een Schotse Straatmuzikant met een doedelzak. Een toepasselijkere afrondingen konden we ons niet voorstellen ondanks soms de valse noten. We reden toen naar de Boots Bar om te vieren dat we heelhuids, voldaan en tevreden door het Schotse Land hebben kunnen hiken. Zondermeer grandioze momenten en beelden die eigenlijk niet met woorden te beschrijven zijn. Kortom, beleef het zelf bij de eerstvolgende hike in dit mooie land. Eind van de middag naar Fort William om nog te shoppen of gewoon lekker even chillen op een terras. De homemade tomaten soep en pannekoeken gingen er als koek in. Morgen op tijd op om naar de ferry te reizen.

Wees gegroet  Franz

Dag 6  23 mei 2018

Vandaag stond de 5e etappe van onze Schotland trip op het programma. Letterlijk en figuurlijk het hoog(s)te punt; de 1344 meter hoge Ben Nevis. En laten we voor deze tocht nu ook nog schitterend weer hebben om ons naar boven te vergezellen. Om kwart voor 8 vertrekken we vanaf de parkeerplaats en hopen zo de grote stroom andere hikers voor te zijn. Want je kunt Schotland niet verlaten zonder deze hoogste berg in de UK beklommen te hebben!  

Na een goed begaanbaar eerste stuk, waar we al van verschillende mooie (zonnige!) uitzichten kunnen genieten, krijgen we toch een wat steilere stijging op losse stenen. In een van onze eerste pauzes worden we voorbij gegaan door een oudere man van toch wel boven de 70 die de berg op vliegt; en zoals de dame die door hem ingehaald wordt op het pad opmerkt: hoe een goede motivatie wil je hebben om die top te bereiken. 

Halverwege komen we dan toch echt in de (jawel) sneeuw terecht. Eerst is dat nog een smalle strook om over te steken, maar later worden dat toch aardige sneeuwvelden die overgestoken moeten worden om de top te bereiken. En dat gebeurd uiteindelijk nog voor half 12! Fenomenaal natuurlijk. De Hiking & Adventures vlag wordt gehesen. Wel worden de mutsen en jassen tevoorschijn gehaald want deze berg staat erom bekend zich te hullen in mist en/of wolken; en daarmee ook de mensen die hem beklimmen. 

Nadat alle foto’s genomen zijn en iedereen weer bijgekomen is van de klim vervolgen we onze weg weer naar beneden en kunnen alle extra lagen kleding al snel weer uit. Het is in het begin lekker naar beneden te gaan, terwijl tegenliggers nog bezig zijn hun weg naar boven te maken. Toch zijn wel blij als we een paar uur later beneden aan de berg op het terras aan een biertje/ frisje zitten. 

We did it! En doe ons morgen op onze laatste hike nog even dat zonnetje……

gr. Petrie.

Dag 5 22 mei 2018

Vandaag stond de tocht naar de Pap of Clencoe op het programma. Om 7:00 uur was het reveille en kropen de leden van de groep langzaam hun bedje uit. Nadat ieder gezorgd had voor de persoonlijk hygiëne werd er begonnen aan het ontbijt en werden de voedselpakketten voor de tocht gereed gemaakt. Na een korte laatste bespreking en bestudering van de kaart, werd er door er onze ‘mountainleader’ Herman het sein afmars gegeven en vertrokken we rond de klok van 09:00, vanaf ons onderkomen richting Clencoe. Het weer was in tegenstelling tot de afgelopen dagen aanzienlijk verbeterd. De bewolking was nagenoeg verdwenen, de wind was iets toegenomen maar het belangrijkste van alles ‘het was droog’. Onderweg werden er creatieve vertalingen bedacht wat de betekenis was van Pap of Clencoe kon zijn….ik zal echter niet verklappen wat er zoal bedacht werd. Dat houden we binnen de groep. Aangekomen in  het dorp Clencoe, zochten we een parkeerplaats voor ons voertuig en wilden daarna aan de tocht te beginnen. Op de parkeerplaats waren er gezien het aantal voertuigen al meerdere mensen die de zelfde gedachte hadden als wij om de de Pap of Clencoe te beklimmen. Nadat we onze bepakking hadden omgehangen vertrokken we met frisse moed. Het parcours begon direct redelijk stijl omhoog, na een klein tochtje troffen we een eenzame wandelaar, wat bleek…we waren vanaf de verkeerde plaats gestart en dus hadden we de verkeerde route genomen. Dus herstellen, terug naar de bus, afhangen, de bus in en naar de andere parkeerplaats. Nu konden we dus echt beginnen aan het juiste parcours. In de verte zag de top van de Clencoe er zeer geweldig uit. Eenzaam, op een hoogte  van ruim 700  meter, stak deze boven de andere heuvels uit. We hadden gekozen om een andere route te nemen dan de normale route. Via de groene vlakte klommen we via drassige gebied gestaag naar boven. Na een korte stop vlakbij de top klommen we over rotsachtig terrein het laatste stukje naar de top. Wat een geweldige uitzicht hadden we daar op deze hoogte. Nadat de nodige foto’s gemaakt waren, daalden we via de toeristische route af naar het dal. Het was een geweldige dag en we kijken uit naar morgen wanneer we de Ben Nevis gaan beklimmen.

Groet Richard

Maandag 21 mei 2018

20-5-2018

Dag 3 van ons avontuur in Schotland. Daar waar het gisteren heerlijk wandelweer was, heeft het vandaag de hele dag geregend. Op het programma vandaag stond ‘het Dal van de Glen Coe’, een route van 13 km. Op voorhand al een pittigere wandeling dan gisteren.

Dag 2

Zaterdag 19 mei 2018

Wat een geweldig weer hebben we voor deze eerste keer met de Schotse Hooglanden kennis te maken. Iemand haalde het in zijn hoofd, om zeven uur de wekker te laten aflopen na een slopende nacht. Altijd weer even wennen op een nieuwe slaapplek met een snurker in de buurt. Half negen moesten we vertrekken van de adjudant, wij mogen Herman zeggen. Het werd drie over half negen, het zij ons vergeven. Drie kwartier later begonnen we aan de eerste heuvels, Devils Staircase en later de Stob Mhic Mhartuin. Herman wilde weten of we een koude of een warme start zouden maken. Wisten wij, beginnelingen veel, maar het had alles te maken met de kleding die je wel of niet aantrok bij de start. Kleed je je lekker warm aan, heb je een warme start, zeker na een poosje bergop lopen. Bij een koude start dragen je weinig kleding, verrek je misschien even van de kou maar loop je niet te zweten. Elk voordeel heeft zijn nadeel, toch.

Schotland

18-5-2018 Dag 1

Op donderdagmiddag verzamelde de groep zich in IJmuiden. Via diverse kanalen kwamen de deelnemers vol goede moed bij de ferry aan. De een erg op tijd en de ander met ov aan de late kant. Maakte niet uit want we moesten toch nog wachten om op de ferry te komen. En als je laat op de boot bent, ben je er ook vroeg vanaf. Nadat we ons gesetteld hadden in onze hutten was het tijd voor een biertje. Daarna voeren we uit en kwamen gelijk in woelig water terecht. Ondanks dat het dicht onder de kunst relatief rustig was, werd het later wat ruwer en daar was niet iedereen blij mee. Ondanks het weer kwamen we op tijd in Newcastle aan en konden we snel onze reis voortzetten. Het weer was ons goed gezind en hadden we een voorspoedige reis naar fort William. Op de locatie aangekomen hebben we onze spullen uitgepakt, de slaapplaatsen verdeeld en zijn we naar de lokale supermarkt gegaan om eten in te slaan. In de groep zit een enthousiaste kok en voor we aan de borrel zaten werd er al voor ons gekookt. Een heerlijke pan met pasta werd er bereid, een voor de dames en een voor de heren. Nu nog even napraten over de dag en voorbereiden voor morgen.