Bij deze een update van de eerste dag. Na een relatief korte nacht voor
de meeste deelnemers zijn we vol goede moed op pad gegaan. Na een busrit
naar de atlas en een kop zoete thee zijn we gaan wandelen. Het weer is
goed en de sfeer ook. De heerlijke lunch was werkelijk op een idyllisch
plekje. Helaas is Marjan vanwege een blessure er niet bij, die wacht op
ons in Marrakech. Wij hebben zin in de rest van de week!

Toubkal 23-4 groep 2

Tussen de regendruppels door weergalmen de klanken uit de Moskee. De
tocht was een afwisseling van verschillende landschappen, we hebben onze
ogen uitgekeken. In totaal hebben we 1000 hoogtemeters gemaakt. Onderweg werden we meerdere keren ingehaald door kuddes geiten. Het weer is fris maar de gezelligheid van de groep houd ons warm. Nu wachten op de warme hap.

Toubkal 24-4 groep 2

Vandaag was onze zwaarste dag, maar liefst 1800 hoogtemeters. De wekker
om half 5, ontbijten en gaan! Een fantastische tocht met de 76
haarspeldbochtjes, mooie watervallen en schitterende vergezichten. De
meeste inspannende dag maar ook de mooiste. Helaas kon Pieter niet mee
de berg op vandaag, die is met de ezel de berg om gegaan. Morgen de top
van de Toubkal. Wij hebben er zin in!

Toubkal 25-4 groep 2

Bericht van Frank. De top van de Toubkal is gehaald. Nader bericht volgt.

Eindelijk was het zover. De Toubkal trekking gaat beginnen. Een aantal van onze groep had al een voorverkenning gedaan en al op zaterdag afgereisd naar Marrakech. Bij het meetingpoint op Schiphol werden wij door onze reisleider Rob voorzien van de laatste noodzakelijke materialen, zoals stijgijzers, wandelstokken etc. De vlucht verliep voorspoedig. Net voor zonsondergang zette ons vliegtuig voet aan grond. Bij het uitstappen kwam de warmte ons tegemoet. Dat belooft veel goeds voor de komende dagen. 

Nadat we onze spullen hadden verzameld en de douaneformaliteiten waren afgerond stapten we met zijn allen in een minibusje welke ons door het chaotische verkeer van Marrakech naar ons hotel bracht. Ongelooflijk als je bedenkt dat je op slechts enkele uren vliegen in een compleet andere wereld terecht komt.  Andere geuren, een hoop kabaal , oorverdovend toeteren en veel mensen op de been. Alles is anders dan thuis. Wel iets anders dan een dagje Egmond aan de Hoef. De rugzakken en overige materialen werden op een trekkar geladen en via een paar smalle steegjes kwamen wij in ons hotel Riad Assia aan. 

Wij werden verwelkomd door onze voorverkenners die al snel met sterke verhalen op de proppen kwamen. De kamers zagen er proper uit en na de spullen weg gelegd te hebben gingen we met zijn allen naar een ander hotel voor een uitgebreid diner op het dakterras. Op straat was het een drukte van jewelste en hoe later het werd des te meer mensen er op de been kwamen waaronder veel straatverkopers. Na behoorlijk lange tijd kwamen de schalen met gegrilde kip  en typische Marrokaanse gerechten op tafel. Inmiddels waren we wel aan wat te happen toe en we lieten het ons goed smaken. De vegetarische gerechten bleken een tafel verder op beland te zijn dus voor 1 van ons wat het enigszins afzien. Na het diner zijn we nog met een aantal afgezakt naar het centrale plein waar je ogen en oren tekort komt. Wil je een aap op de schouder. No problem.
Wel dokken natuurlijk. Veel kramen met heerlijke gerechten en vruchtensappen en dat alles voor een fractie van de Nederlandse prijs. Net voor middernacht kwamen we weer aan in ons hotel o te genieten van een welverdiende nachtrust

15 april 2019. Verslag 1e dag Toubkal trekking. Na een relaxt ontbijt vertrokken we uit het Riad Assia, een klein, gezellig hotel, met vriendelijk personeel. Na een rit van 1 1/2  u met busje zijn we zo rond 10.00 u aan de wandel gegaan vanaf Asni . In Asni konden we onze overtollige bagage achter laten bij pa  Mohamed, tevens de sluit gids. Een perfecte dag om te beginnen, volop zon. In  een dusdanig rustig zodat de pakezels ons met gemak in konden halen  Via prachtige paden begon onze tocht het Atlas gebergte in om rond half 2 bij onze gite aan te komen in Tahaliouine. Hier hebben een heerlijke verlate lunch genuttigd.
Dag 2 Toubkal
In het vakantie oord Asni begon onze tweede dag van de Toubkalexpeditie na een memorabele nacht in de gite Talalouine. In een slaapzaal met 6 Athlosers is in slaap vallen toch wel een dingetje, niet alleen het slaan van de ijzeren deuren (door de harde wind) bevordert dit niet. Maar ook het onophoudelijke geklets helpt niet. Uiteindelijk is het voor de meeste toch gelukt en stonden wel om even over half acht klaar voor een steile afdaling naar de rivier. Over smalle padjes en tussen huisjes door gevolgd door een stenige en steile klim naar een pas. Ook het weer was ons goed gezind lekker zonnetje en behoorlijk veel wind zodat de temperatuur zeer aangenaam was Het was een zeer indrukwekkend  landschap veel rotsen en prachtige gekeurd gesteente  Onderweg zijn we de lokale geitenhoeder tegen gekomen met zo’n 100 of meer geiten Daarna zijn we onze weg vervolgd richting dorp Tahalouine. Onderweg een pitstop gemaakt waar we werden voorzien van eten en drinken. 
Na nog een 2-tal uren verder geklauterd te hebben arriveerden wij in onze 2e overnachtings logement (gite) in Tizgul.
Dit dorp was werkelijk een schilderachtig bergdorp waar de tijd eeuwen had stilgestaan, zo leek het wel. De bevolking was erg vriendelijk en wij raakten alras in gesprek met de  locals. Communiceren ging moeizaam maar met behulp van enkele woorden Frans en wat gebarentaal kwamen we een heel eind. Enkele van onze groep werden binnen in hun huisje geroepen. De bewoners waren werkelijk straatarm maar ontzettend vriendelijk en deelden hun brood en thee met ons. Jannie en Ada lieten hun handen door hun gehandicapte dochter met henna tatoeëren. Daarna was het nog even snel voor het diner een boodschapje doen. In het plaatselijke dorpswinkeltje raakten wij weer in gesprek en moesten de wedstrijd Ajax Juventus op de televisie met hun meekijken. Dat werd nog even heel gezellig. Edwin gaf nog even een rondje weg voor 22 man en dat kostte hem omgerekend 9,50 euro. Daarna was het tijd om naar bed te gaan. Hopelijk slapen we deze nacht iets beter.
Weer mooi weer!  
Woensdag 17 april 2019 in de ochtend klaar maken voor weer een mooie tocht.  De nachten zijn hier heerlijk.  Een aantal van ons hebben weer op het balkon onder de sterrenhemel geslapen. Af en toe wat wind maar een heerlijke temperatuur. Na het ontbijt was het om 8:30 uur buiten voor het pensioen verzamel om te starten met de tocht. Ik kijk nog wat in om me heen. De tijd heeft hier al 200 jaar stil gestaan, althans zo lijkt het! Huizen zijn opgebouwd met modder en houten palen. De wegen lijken van opgedroogd modder. Kippen scharrelen over straat. Een man op een ezeltje passeert mij met zware lading naar mijn idee. Ik hoor op de achtergrond mannen naar elkaar iets roepen en een muildier begint te balken. Ja … cultuur. Ik ben in Marokko!  We vertrekken. De gids gaat voorop en we gaan direct aan een beklimming beginnen. Onderweg een kleine pauze . Ik zit op een steen en kijk voor me uit. Een prachtig landschap. Rode rotsen met begroeiing. In de verte bergtoppen met sneeuw.  Na de korte pauze lopen we verder de berg op. Laatste gedeelte was erg steil met behoorlijke harde wind. Aan de top gekomen zaten we inmiddels op circa 3000 meter. Vervolgens ging de weg naar beneden. We passeren een beek waar we lekker met de voeten in zijn gaan zitten. Heerlijk!! Voorts hebben we het laatste uur gelopen en hebben intrek genomen in het pension. Bij een pension hebben we gebruik kunnen van een Haman. Weer een prachtige dag vandaag!

Donderdag 18 april; 
De dag begint vroeg; 6.00 zitten wij aan het ontbijt en 6.30 zijn wij klaar voor vertrek. We lopen in de dageraad met miezer regen en voor het eerst deze week gekleed in de lange broeken en regenkleding. Er hangt erg veel mist in de bergen waardoor het zicht gedurende bijna de hele dag beperkt blijft.

Rond 13.30 uur komen wij aan op onze lunchplek in een leuk dorpje welke zich om een waterval bevind. Genietend van de zonnestralen die voor het eerst vandaag door de mist breken eten wij de heerlijke pasta en verse groentemix. De koolhydraten die we goed kunnen gebruiken! Vanaf deze plek moeten wij namelijk nog 1000 meter klimmen naar onze overnachtingsplek op zo’n 3100 meter hoogte. 

Na een trekking dag van bijna 12 uur komen wij rond 17.00 uur aan op bestemming van overnachting. Deze bevind zich op een ontzettend mooie locatie aan de voet van de Toubkal. We slapen op één van slaapkamers met 28 bedden naast en boven elkaar… Uitgeput van de lange dag nemen enkelen een lekkere douche, slapen wat bij, of bespreken de dag onder het genot van een lekker kopje Marrokkaanse thee. Morgen vertrekken wij om 5.00 uur voor topdag!

Vanuit Nepal ontvingen wij het volgende bericht: 1-4-2019

Met de Hiking en Adventures groep is alles goed. De groep bevind zich ten Noord – Westen van de stad Pokhara en is bezig met hun trekking.

Ten zuiden van Kathmandu zijn de weersomstandigheden zeer slecht zoals in nieuws is te volgen.

27-3-2019, dag 4 trekking.
Trek naar Chhomrong 2170m. De zon schijnt volop! Het pad gaat eerst ongeveer 2 uur door de bossen naar beneden naar Komrong Khola voor een prima pastalxunch en daarna over hangbruggen en mini bergdorpen door naar Chhomrong. Onderweg genieten van het wonderschone landschap met kleurrijke vogels en vlinders. Hier blijven we overnachten met een prachtig uitzicht op 7-duizenders.

26-3-2019, dag 3 trekking
Vertrek vanuit Ghodepanin op 2850 m, vanwege de regen zijn we niet vroeg in de ochtend de Poon Hill opgelopen om de zonsopgang te zien maar naar Tadapani 2630m (ongeveer 7 uur). Langs een riviertje met watervallen met tussendoor een goede lunch. Af en toe wat regen maar dat is geen probleem.

‘Ik heb het gewoon geflikt’

Dagen door weer en wind, uren sjouwen over keien met een zware bepakking op de rug en ’s nachts bibberend van de kou in je tentje.  Branimir heeft PTSS en liep samen met collega’s en zijn buddyhond Goof de 110 kilometer lange Fjallraventocht in Zweden. 

Dag 1
‘Ik vervloek de keien. In alle Youtube filmpjes die ik ter voorbereiding op deze toch heb gekeken zag ik alleen maar mooie bergen en beekjes, maar niemand filmde dit stomme keien pad waar je overheen moet strompelen. De stenen zijn zo groot dat ze bij Goof tot zijn oksels komen. Hij mag niet loslopen en zit met een buggykoord aan mij vast. Maar als we gaan klauteren, komt het touw al snel strak te staan. Klote dit. 

Ik probeer van de omgeving te genieten en ontdooi een beetje, de stress die het vliegen met zich meebracht (teveel prikkels en mensen) en daarnaast nog een heel gedoe om je hond mee te krijgen in de cabine,  kan ik langzaam loslaten. 

Omdat iedereen een ander looptempo heeft, lopen we niet als groep, vanavond zullen we elkaar weer ontmoeten als we de tent opslaan. De zestien kilo aan slaapspullen, kleding en hondenvoer zorgen voor pijn in mijn schouder. We buffelen door. Goof wordt moe en ik struikel een paar keer bijna over hem. Ik vraag me vertwijfeld af of we dit wel gaan halen. Heel laat komen we aan bij het kamp. Mijn natte kleren worden uitgedaan, ik krijg eten en anderen zetten voor mij de tent op. Doodmoe rol ik mijn slaapzak in.’

Dag 2
‘Wat een wereld van verschil nu ik besloten heb om Goof gewoon los te laten lopen. Nu kan ik mijn eigen tempo lopen en dat gaat steeds beter. Uren sjouwen we verder. Onderweg zijn er eetpunten en ik werk een rendierenburger naar binnen. Na een uur of drie lopen begint de pijn in voeten en schouders, een pijn die niet weggaat. Maar we geven niet op. Goof trekt enorm veel bekijks, er zijn allemaal Chinezen die met ons op de foto willen.’

Dag 3
‘Regen en wind striemen al urenlang tegen m’n gezicht. Ik ben nat en koud, heb overal pijn. Ook Goof loopt te rillen van de kou. We moeten maar liefst 28 kilometer vandaag. Hoe dan? Ik veeg tranen uit mijn ogen, ik wil naar huis. Waarom doe ik dit eigenlijk? Toch krijg ik ergens energie vandaan. Ik merk dat ik steeds sneller ga lopen en haal iedereen in. “Zie je nou wel, ik kan dit gewoon”, zeg ik in gedachte tegen al die mensen die me door mijn PTSS hebben afgeschreven. Ja, ik ben veranderd van een stoere agent in een man die niet eens de supermarkt in durft. Maar vandaag voel ik dat ik gegroeid ben. Fysiek, door het trainen voor deze tocht, maar ook mentaal. Die realisatie maakt me emotioneel. Ze denken dat ik niks meer kan, maar nu loop ik maar mooi iedereen voorbij.’

Dag 4
‘De speciale schoentjes à 130 euro die ik voor Goof kocht, beginnen een beetje te snijden in zijn vel, dus vanaf vandaag mag hij op blote pootjes verder. De ergste dag hebben we immers gehad. Elke keer word ik meer vastberaden: we gaan het gewoon halen.’

Dag 5
‘Juichend kom ik over de finish. Alle mensen die op de eindcamping zitten en ons zien aankomen, beginnen te applaudisseren. Binnen bij de receptie plof ik op een bank neer en kom er de eerste drie uur niet meer af. Ik heb het gewoon gehaald, dat moet ik echt even verwerken. Ik zit hier en heb het gewoon geflikt!

Voor mij is dit echt een mijlpaal. Jarenlang heb ik gevochten om terug te komen en nu ineens merk ik dat ik weer uithoudingsvermogen heb. Het begon al met de trainingen, ik merkte dat ik steeds sterker werd, steeds meer kon. Fysiek maar vooral ook mentaal. Deze tocht is voor mij pure winst geweest, een mentale overwinning. Ik kan weer gaan bouwen.’ 

Geschreven door Maaike Boersma.