Noorwegen dag 5

Donderdag 7 maart 2018

We zijn er klaar voor. De dag dat mogelijk de zon zich even zou laten zien. De dag na onze fantastisch spectaculaie beklimming via een flank die nog niet eerder beklommen was. De dag voor de laatste sneeuwschoen trektochtdag. De dag dat de meeste mannen een sneeuwval genomen hadden, of niet Erik. Tien uur iedereen paraat en met lichte sneeuwval en lichte wind, de meeste met een zonnebril op, tja die zon die misschien……
Het eerste stuk hadden we de 2e dag genomen. Was wat vaker dalen en daardoor gingen er regelmatig een paar op zijn gat. Hier en daar werd een heuse glijbaan gecreëerd.  Bobbejaanland zou er trots op zijn. Langzaam aan kregen we wat meer zicht doordat de bewolking wat minder werd. Zou die zon.. …?
Om verveling niet toe te laten slaan zochten we een nieuw pad door het bos. Heleen wilde eens ervaren hoe het was om zelf het pad door de verse sneeuw te ploegen. Nou dat ging haar goed af. Wat een kracht onze kleinste deelmemer heeft. Petje af. Toen Maurice onze gids het even over nam, ging het toch veel “beter”. Althans hij verdween compleet onder de sneeuw en riep zelfs om help dit tot grote hilariteit van de groep. Toch kwam hij er op eigen kracht uit. Tja anders……
Omdat het niet zo ver meer was naar de volgende hut namen we wat mueslirepen en geen warme lunch. Maar dat viel tegen want langzaamaan kregen we last van de honger klop. Maar op karakter bleven we doorgaan. Bij een riviertje troffen we een heel mooi klein boswachtershuisje waar je met tweeën gratis mag overnachten. Het huisje had een hoed van sneeuw van zeker een meter dik. En of het aan de hoed lag weten we niet, maar onderweg werden in de sneeuwvormen vreemde waarnemingen gedaan. Zoals raven, nog niet zo vreemd hier, maar ook trollen, lichaamsdelen als billen en benen en nog meer. Maar op zich is het niet zo moeilijk om in dit mooie winterwonder landschap, wat een beetje weg heeft van Frozen, zodat we zelfs Olav dachten te spotten en ook nog bijna de zon.  Het laatste stuk ging over een groot meer, Kolsjø. Voor het meer nog een laatste glijbaan en toen in een ruk door naar de hut.  Daar troffen we een Erik (de Noorman) maar toen hij onze groep zag gaf hij spontaan de hut aan ons. Thxs man. Vervolgens ons dagelijks ritueel. Vuur maken, sneeuw smelten, water koken en eten maken. En natuurlijk relaxen en misschien straks weer voor de echte mannen een sneeuwval. Slaap zacht!

Gr. Heleen